Ik heb natuurlijk met grote interesse de serie op televisie gevolgd van de VPRO over de kringloopwinkel. Vijf! avonden lang van drie kwartier met elke keer een ander thema. De nieuwe marktplaats noemt de VPRO het, waarin mensen van alle gezindten en achtergronden  elkaar weer kunnen ontmoeten. Ik zou vijf jaar geleden nog gezegd hebben dat dat de bibliotheek is, maar door de bezuinigingen en de keuze’s die gemaakt moeten worden is dat niet meer het geval. Ik bevind me dus net als toen ik jong was en op een echt markt werkte, daarna in de bibliotheek en nu weer in de kringloop in het hart van de samenleving. Ik heb nooit van bubbels gehouden, dat vernauwt je blik veel te veel.

Ik moet toch ook nog een paar kanttekeningen maken bij  de serie. Er werd bijvoorbeeld niet goed uitgelegd dat er een groot verschil is tussen commerciële en niet commerciële kringloopwinkels, en de kringloopwinkels die door de gemeenten zijn opgezet om mensen met een achterstand op de arbeidsmarkt aan het werk te zetten. De kringloopwinkel waar ik werk is bijvoorbeeld niet commercieel en werkt met vrijwilligers. Dat had beter gekund.

Een ander minpuntje vond ik de veiling bij de kringloop in Naarden. De medewerkers halen bij de kunstinbreng de parels er vast uit, die dan vervolgens geveild worden. Dan is het dus weer iets voor mensen met geld. Die parels moet je er juist in laten zitten zodat ook gewone mensen op een schat kunnen stuiten. Het argument van de handelaar die alles wegmaait voor de voeten van anderen neem ik op de koop toe.

De grootste teleurstelling wachtte de kijker in de laatste aflevering waarin de efficiency medewerker zijn intrede doet. Doordat er geen aanbod meer is door de Participatiewet (als werkloze niet meer kunnen werken als vrijwilliger, maar alleen betaald werk mogen doen), moest nu het werk in de kringloop met minder mensen (en meer aanbod) gedaan worden. Dus nu moet het werk gestructureerd worden. Als iets zich niet leent voor een efficiency slag is het de kringloopwinkel.

Verder was de serie vooral een spiegel waarin we met plaatsvervangende schaamte konden kijken. Hoeveel spullen heeft een mens nodig? Ik heb ook al zo veel dingen in mijn handen gehad waar de kaartjes nog aan hangen. En wat kregen we een mooi portret van een gevluchte Syriër met een top baan in Dubai, die na twee jaar nu weer een mooie baan had in Nederland. Hij had twee jaar bij de kringloop gewerkt en ging afscheid nemen. Hij was heel blij met zijn nieuwe huis en zijn mooie baan, maar diep in zijn hart miste hij ook zijn collega’s bij de kringloop, die saamhorigheid, hulp en steun die hij ontvangen had. Dat zal in de modewereld waar hij nu weer in zat waarschijnlijk heel anders zijn. Dat was ook wel een mooie afsluiting van de serie, mensen moeten solidair zijn met elkaar, ongeacht afkomst en opleiding. Want diep in hun hart willen mensen allemaal hetzelfde, een beetje  liefde, wat aandacht en gezelligheid. dan heb je al heel wat.